Við Íslendingar erum vön því að ferðamenn heillist alveg upp úr skónum yfir landinu okkar. Flestir sem koma hingað virðast fara ótrúlega sáttir til baka. Fólk sem hefur aðeins heyrt af íslensku samfélagi og okkar náttúruundrum sér Ísland fyrir sér í einhvers konar draumaljóma sem á ekki endilega við rök að styðjast.

Engu að síður finnst okkur gaman að fá hrós erlendis frá, við viljum vera frábær. Hey, við erum frábær!

Þess vegna fengu einhverjir sting í hjartað þegar erlendur maður, sem segist hafa verið búsettur á Íslandi í átta ár, vandaði okkur ekki kveðjurnar í athugasemd undir grein á vefsíðu Guide To Iceland.

Maðurinn er enskumælandi, en nánast óskrifandi, en hér birtum við lausþýdda lýsingu hans af Íslandi og íslensku þjóðinni.

„Ég bjó á íslandi í átta ár og þetta var versta tímabil lífs míns.

Fólk skilur ekki hvað bíður handan fallegs landslagsins; þú þarft að búa þar til að upplifa það.

Á íslandi er versta veður sem um getur og það rignir stanslaust, eða snjóar og þar er ekkert sumar.

Íslenska þjóðin er afskaplega skítug og þar fer enginn í sturtu.

Þau ganga um með óhreint, fitugt hár. Ísland er eins konar Afríka norðurlandanna.

Það er ekki hægt að eiga neins konar líf þarna og þú gerir sömu hlutina aftur og aftur.

Þegar þig langar að gera eitthvað öðruvísi leyfir veðrið það ekki og það er drepleiðinlegt.

Á Íslandi er hæsta sjálfsmorðstíðni heims og íslendingar taka meiri þunglyndislyf en nokkur önnur þjóð og það er ekki vinalegt andlit að sjá á götum úti.

Þeir hafa ljótar og illa farnar tennur þar sem tannhirða er svo kostnaðarsöm.

Þar er mikið um geðveiki vegna þess að í gamladaga var mikið um sifjaspell og heimilin eru full af einhverfu fólki.

Íslendingar nota app þegar þeir fara út á lífið sem gengur úr skugga um þau sofi ekki hjá skyldmennum sínum.

Þeir taka illa á móti erlendu blóði og samkynhneigðu.

Þeir handtóku enga bankamenn í kjölfar hrunsins árið 2008 og fólk er enn að borga skuldir sínar þrátt fyrir að fréttamiðlar segi annað.

Ef þú vilt ekki drepa þig skaltu halda þig fjarri Íslandi.“

 

 

Vitanlega voru fáir sammála frásögn mannsins sem á við lítil rök að styðjast, en hann stóð fast á sinni skoðun og fannst mikilvægt að koma henni á framfæri, enda er Ísland hreint helvíti á jörð samkvæmt lýsingum hans.

Við skulum þakka fyrir það að flestir ferðamenn og aðrir erlendir gestir fara fegurri orðum um land og þjóð.

Hamast við að hreinsa planið fyrir Strandagönguna, sem var svo frestað vegna veðurs.

Goðdalur er eyðibýli í samnefndum dal sem gengur inn úr Bjarnarfirði á Ströndum. Samkvæmt munnmælum stóð þar hof til forna og fer miklum sögum af álagablettum í dalnum. Í Goðdal vex stinnasef (Junvus spuarrosus) sem er ein af sjaldgæfari plöntum sem vaxa á Íslandi. Þar eru víða laugar og heitar uppsprettur. Sumarbústaðir eru nú í Goðdal.

Búið var í Goðdal þar til í desember 1948, en þá féll snjóflóð á bæinn og lagði hann í rúst.

Miklum snjó hafði kyngt niður á Ströndum og mynduðust hengjur í Hólsfjalli og víðar.

Snjóskriður féllu víða og rufu símalínur svo að á mörgum stöðum varð sambandslaust á milli bæja.

Heimilisfólkið í Goðdal var heima þegar flóðið féll.

Það var um 130 metra breitt og reif bæjarhúsin af grunni sínum og bárust þau langt niður á tún.

Það var ekki fyrr en fjórum dögum eftir flóðið sem farið var fram að Goðdal, enda var aftakaveður þessa daga.

Þótt ótrúlegt sé voru bóndinn á bænum og dóttir hans ennþá með lífsmarki þegar hjálpin barst og grafið var í flóðið, en hún dó sama dag.

Jóhann bóndi í Goðdal lifði í nokkur ár eftir snjóflóðið, en náði sér aldrei.

Alls fórust sex manns í snjóflóðinu, en þrjú af börnum hjónanna í Goðdal voru fjarverandi í skólum þegar slysið varð.

Árið 1998 var reistur minnisvarði um þá sem lét lífið í snjóflóðinu í Goðdal, en þá voru 50 ár liðin frá þeim voðaatburði.

Minnisvarðinn stendur neðan við Bjarnarfjarðarháls, um 300 metra frá neðstu beygjunni.

Borgarnes er miðsvæðis á gamalli megineldstöð, Króksfjarðareldstöð.

Stórfenglegustu ummerki hennar eru blágrýtisfjöllin sem rísa til norðurs. Þar bera Vaðalfjöllin af, stuðlaðir blágrýtisgígtappar sem stíga tignarlega í átt til himna og sjást langar leiðir að. Hæstu tindar þeirra eru um 509 metrar.

Hnjúkarnir hafa upphaflega verið hleifar inn í hraunlagastöflunum og hafa myndast þegar ísaldarjökullinn gróf hraunlögin í burtu og þeir stóðu einir eftir, 100 metrum hærri en bergið í kring.

Borgarlandið er alsett sérkennilegum klettaborgum, hnjúkum og tindaröðum, sem eru fornar gígrásir eldstöðvarinnar.

Samspil fjölmargra afbrigða hefur skapað fjölbreyttar og litskrúðugar bergmyndanir.

Vestan undir bænum Borg sem staðsettur er undir Fálkahamri og Háuborg er bólstraberg.

Það er vísbending um það að þar hafi gosið neðansjávar.

Yst á Borgarnesi er basalthóllinn Bjartmannssteinn, sem einnig er forn gígtappi.

Bjartmannssteinn er kaupstaður, miðstöð álfaviðskipta í sveitinni.

Gróðurfar á Borgarnesi er litríkt, einkum á bökkum Hafrafellsvatns sem fjölmargar plöntutegundir prýða.

Þarna eru fleiri tjarnir og mýrar en á nokkrum öðrum stað á Vestfjörðum, sem hefur gert Borgarland að kjörvarplendi votlendisfugla.

Annað séreinkenni Borgarlands eru sjávarmenjar sem finnast mjög víða á nesinu. Á Ísaldartíma hefur Borgarnesið orðið fyrir ágangi skriðjökla og þegar ísinn hopaði hefur mestallt landið verið undir sjó.

Í Borgarlandi er því víða að finna minjar um mismunandi sjávarstöðu

Þegar menn hafa ekkert að gera heima hjá sér þá fara menn og finna sér verkefni og

finna þau og koma með fenginn heim.  Snillingar.